Kingdom Come – Perpetual

Bij de naam “Koninkrijk Kome” dacht Lenny Wolf vast aan zichzelf als koning. Een Cruijffiaans onbescheiden opstelling, zeg maar. Nou heb ik een zwak voor mensen die tegen de stroom in blijven doen wat ze willen doen, hoe absurd ook. Lenny Wolf is een perfect voorbeeld van zo iemand. In 1988 kwam hij met de gelijknamige debuut-cd van wat uiteindelijk een solo-project zou worden, Kingdom Come. Hij werd ongenadig hard aangepakt omdat de Led Zeppelin-invloeden er aan alle kanten vanaf dropen, niet in het minst door de zang van Lenny Wolf. Hijzelf riep alleen maar steeds harder dat het helem´´l niet op Led Zeppelin leek en toen hij ook nog eens een moeilijk benaderbaar tiepje bleek liet de pers hem min of meer links liggen. En dat was jammer, want Kingdom Come was een fantastische plaat. Lekker stevige bluesrock met gepassioneerde zang, waar je de overduidelijke Led Zeppelin-link graag voor lief nam. Perpetual is de negende studio-cd van Kingdom Come en sluit naadloos aan op het eerdere werk. Dat wil zeggen 11 nummers vol Zeppeliaanse bluesrock, deze ronde op de gitaarsolo’s na geheel door Wolf zelf gespeeld en geproduceerd. Dat hardnekkig vasthouden aan zijn stijl bewonder ik, net zoals de passie die Wolf er nog steeds in legt. Vooral de ballads missen echter wat spanning en daarmee is dit niet een van zijn beste cd’s. Dat koninkrijk zal waarschijnlijk nog even op zich laten wachten, maar als muziek in de wachtkamer is Perpetual niettemin best aardig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven