“Zeg,” zo klonk het achter een biertje vandaan. “Zeg. Jij luistert toch zoveel naar muziek?” Ik dook weg achter mijn eigen glas. “Soms” zo antwoordde ik. “Hoezo?” Rook dwarrelde over de tafel. Uit de speakers klonk voor de zoveelste keer Suzanne Vega. Hij nam een trek van zijn sigaret. Ik droomde een beetje weg. “Nou, ik zag op televisie een geweldig liedje. Over het moment dat je doorhebt dat er niets is dat je kunt doen. Dat ze tegen je zegt dat ze niet meer wil. Dat je naar woorden zoekt om te zeggen, maar ze niet kunt vinden.” Ik knikte. Dat nummer kende ik wel. “Weet jij hoe dat bandje heet?” The Streets zei ik zachtjes. Die staan in mijn top 10 van beste cd’s van het jaar. A Grand Don’t Come For Free heet de cd. “En daar moet je echt eens goed naar luisteren” voegde ik er aan toe. Ik dronk mijn glas bier lees en zette het iets te hard op tafel. Naar huis moest ik. Slapen. Onderweg naar huis luisterde ik maar eens naar mijn eigen advies. Het verhaal van de AGDCFF is simpel. Er is duizend pond zoek. Er moeten rekeningen betaald worden. Jongen ontmoet meisje. Meisje lijkt geinteresseerd. Jongen gaat uit met zijn vrienden. Mist meisje, gebruikt drugs, denkt aan andere vrouwen, maakt zichzelf belachelijk aan de telefoon. En het meisje hoeft hem uiteindelijk niet. En hoewel het verhaal misschien wel té simpel klinkt als je het opschrijft is het een wonderbaarlijk goede en doordachte plaat. Conceptalbum is een vies woord dezer dagen maar wel toepasselijk. Mike Skinner heeft de plaat vol verborgen laagjes gestopt. Laagjes die pas boven komen drijven als je de plaat nog een keer hoort. En nog een keer. Van de piano in “Could Well Be In” tot het “roaching a spliff, watching the TV” waarin Mike zijn suffe leven aan zijn nieuwe vriendinnetje beschrijft. Het zijn kleine verborgen juweeltjes. Met als hoogtepunt, bijna aan het einde van de plaat, “Dry Your Eyes”. Mike beseft zich dat hij het verknalt heeft en ondanks het “there’s plenty more fish in the sea” van zijn vrienden kan hij niets doen dan zijn mond houden en verder gaan met zijn leven. Zijn, nu ex-, vriendinnetje vergeten. En ja, kennen we niet allemaal dat gevoel?
mij=Warner Music
Zeer zeker een mooie plaat. Als ik niet te dwars was voor jaarlijstjes zou deze plaat er in staan.
Maar ik ga voor Blinded By The Lights als topper op deze plaat. Zeker als je de video er bij hebt gezien.
En die stem! Dat lispeltje!
Geweldige muziek maar… wat is een “spliff”… (en hoe roach je hem of haar?)