Wij hebben geen huisdieren. Wel kinderen. En daarom hebben we geen huisdieren meer. We hadden een lief konijn. Die heette niet voor niets Youp. Youp knaagde fijn aan kabels, luidsprekers en plinten. Wij vonden het best. Youp was lief. Maar niet eens zo lang na de geboorte van Storm Jr. moest Youp weg. Youp kon beter tegen Junior dan Junior tegen Youp. We misten hem best een tijdje, dat immer vrolijk rondhuppelende konijn dat overal keutels achterliet. Maar kinderen zijn ook leuk kwamen we achter. Gelukkig maar. Anders hadden we ze om moeten ruilen. We vonden voor Youp wel een fijn tehuis. En nu hebben we geen huisdieren, maar alleen knuffeldieren. En The Pet Series van Sally Forth/Volkoren. Want Minco Eggersman gaat stug door met het opsnorren van leuke bandjes – al gaat het misschien ondertussen ook wel vanzelf – en het samenstellen van compilaties van nummers van die leuke bandjes vergezeld van een foto van hun huisdieren. Ook op deel vier, Fish, valt weer het nodige moois te ontdekken. Van sommige dingen (Me, Spinvis, Honey For Petzi) wist ik al dat ik ze mooi vond, maar kende ik de huisdieren niet. De rest van de huisdieren was mij onbekend net als hun baasjes. Maar boy-o-boy wat heb ik driftig lopen googlen de afgelopen week of er al albums uit zijn. En steeds maar weer gekeken of mijn eindejaarsuitkering al binnen is. Want eigenlijk wil ik van alle artiesten wel wat kopen. Giardini Di Miro verrast me met ontroerende mix post-rock en electronica, Thomas Denver Jonsson speelt mondharmonica alsof Neil Young nooit bestaan heeft, The River Curls Around The Town (niet voor niets vernoemd naar een Hood-nummer) doet me zweven en zo kan ik nog wel even doorgaan. Je zou eigenlijk zelf nog even deze cd moeten bestellen. Hij is namelijk stemmig genoeg voor bij het kerstdiner. Dan hoef je niet naar Youp te luisteren met Flappie. Konijn is taboe met kerst bij ons, vis was dat tot voor kort ook.
mij=Volkoren