Arena – Pepper's Ghost

Hoewel ik al sinds jaar en dag Marillion-liefhebber ben, is het etiketje symfoliefhebber nooit echt op mij van toepassing geweest. Marillion, Fish, een beetje Saga, wat Rush, daarmee heb je het wel ongeveer gehad. Arena kende ik weliswaar al jaren van naam, maar dankzij onze dirigent Storm hoorde ik voor het eerst ook hun muziek. Het eerste wat me opviel was dat het spel de alom bejubelde toetsenist Clive Nolan in de solo’s wel heel erg op dat van Marillion’s Mark Kelly lijkt. Nolan’s capaciteiten zijn onmiskenbaar, maar je zou zeggen dat je dan ook in staat zou zijn een eigen stijl te ontwikkelen. Daarmee is echter ook meteen het enige minpuntje van deze cd genoemd, want wat-is-het-een-lekker-werkje zeg! De nummers staan als een huis, de uitvoeringen zijn vlekkeloos en de productie van Clive Nolan heeft de dynamiek op deze cd ten volle naar voren gebracht. Het gitaarwerk is behoorlijk stevig en daarnaast ontbreekt het oeverloze gepiel wat naar mijn smaak iets te vaak voorkomt bij symfo-cd’s. En dat terwijl 5 van de 7 songs toch echt langer dan 6 minuten zijn. Symfo is en blijft het, maar het stevige en prominente gitaarwerk zorgt voor een flinke groove, zodat ik al snel aan alle kanten mee zit te te meppen op alles wat in m’n buurt ligt. Pepper’s Ghost is een cd zonder overbodige tierlantijnen en met toch heel wat individuele hoogstandjes. Het wordt tijd voor mij om de oude werkjes van Arena eens aan een nader onderzoek te onderwerpen…


mij=Verglas / Bertus

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven