Pit er Pat – Shakey

‘Lange haren wil ik, lange haren,’ schijn ik geschreeuwd te hebben tegen mijn ouders toen ik een kleuter was. In het begin van jaren 70 was dit nou eenmaal de mode. En ik wilde dat ook. Ik mocht ze echter niet. Hoe hard ik ook schreeuwde en brulde. Het was een gemiste kans in de opvoeding net zoals al die leuke platen die rond die tijd uitkwamen. Mijn ouders moesten daar niets van hebben. Ik werd grootgebracht met vage verzamelaars van Nana Mouskouri, Jim Reeves en Johnny Cash. Ik moest er in mijn post puberteit achterkomen dat er rond die tijd ook geweldige psychedelische platen waren verschenen van o.a. het Engelse Soft Machine. Zij combineerden eind jaren ’60 op originele wijze jazzrock, psychedelica en ingewikkelde rockmuziek. Hierna werd het helaas een saaie kloon van zichzelf. Ik veerde bij de debuutplaat van het Amerikaanse Pit er Pat echter op door de overeenkomsten. De variatie zit hem in de nummers die net iets meer uitgesponnen zijn met hedendaagse post-rockinvloeden. Opvallend is dat er geen gebruik gemaakt wordt van de gitaar, maar wel een prominente plaats is ingeruimd voor het orgel. Dan is er nog de zang van hem en haar met duistere teksten die niet voor kinderoren of instabiele personen geschikt zijn. Shakey is dan ook een terechte titel voor deze bijzondere plaat.


mij=Thrill Jockey / Bang!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven