Raging Speedhorn – How The Great Have Fallen

Op basis van wat ik in het verleden heb gelezen over Raging Speedhorn en naar aanleiding van de toers die ze gedaan hebben met onder meer Pantera, Biohazard en Ministry had ik toch een net iets ander beeld van deze ruige heren. Waar ik woeste rifferama vol boventonen a la Dimebag (R.I.P.) en hardcore-achtige breakdowns in de drums verwachtte, voert Raging Speedhorn haar recht-door-zee-gebeuk vooral eenvoudig en met rockende ritmiek uit. Natuurlijk blijft het metal, dat blijkt wel uit de zanger die allerlei verschillende soorten schreeuwen, grunts en grommen uit de hoge hoed tevoorschijn tovert. De gitaren zijn echter veel meer schatplichtig aan een band als Corrosion Of Conformity en vooral een Black Sabbath en neigen daardoor, vooral als het tempo wat hoger ligt, meestentijds naar bijna-stoner. Denk richting Entombed. De gortdroge maar prima productie hint verder ook duidelijk naar de jaren zeventig, het zou mij niets verbazen als ze voor deze plaat een heel bataljon vintage-versterkers hebben laten aanrukken. En de songs? Zoals gemeld zijn die vooral recht-door-zee, de riff is de basis en daarvan wordt niet afgeweken. Dat heeft wel tot gevolg dat de variatie minimaal is en dat de arangementen bij de eerste beluistering al bekend voorkomen. En dat het geheel aardig monotoon wordt. How the great Have Fallen is dan ook zeker niet het meesterwerk welke de bio ons wil doen geloven. Een beetje meer variatie in het songmateriaal had dan ook zeker geen kwaad gekund. Nu rest er weinig meer dan een vet geproduceerde beukplaat zonder nuances. Daar had meer in gezeten.


mij=Steamhammer / Rough Trade

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven