Zatopeks – Ain't Nobody Left But Us

In hun dromen zijn de Zatopeks al gekust door een miljoen vrouwen. Niet voor niets staat hun CD Ain’t Nobody Left But Us boordevol met liedjes over vrouwen en – vooral – over het hartzeer dat deze mysterieuze schepsels zo vaak veroorzaken. Mary Lou, Jenny, Sophie, je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben hun stempel gedrukt op de muziekjes van de band. Vaak met vermakelijke grappen en grollen, soms met misplaatste onderbroekenlol; door middel van humoristische teksten met een veelal trieste ondertoon krijgen de Britse knapen het steeds weer voor elkaar om medelijden op te wekken over zoveel pech op liefdesgebied. Ik heb altijd al een zwak gehad voor liedjesschijvers die de gave hebben om van die overdreven melodramatische zanglijntjes te produceren. Van die melodieen die direct in je hoofd blijven hangen en alleen al door hun klanken de juiste emotie weten op te wekken. Zatopeks beheerst dit tot in de puntjes. Aan de ene kant vrolijk en meezingbaar, aan de andere kant heerlijk zwelgen in zelfmedelijden. Dat de instrumentele omlijsting daar omheen een beetje schamel is zou je teleurstellend kunnen noemen – dat doe ik bij deze dan ook – de liedjes blijven nog steeds overeind staan. Misschien in het vervolg wat minder gekunstelde ongein en de pure liedjes wat meer voor zichzelf laten spreken. Tot die tijd lekker ongecompliceerd meezingen …

mij=Stardumb / Sonic