Ik wil graag naar Scandinavië toe. Niet om te wonen, dat emigreren is mij te veel gedoe, nee gewoon een paar weekjes genieten van de rust. Het probleem is alleen dat mevrouw Zeke liever naar het zuiden trekt om daar nog een beetje kleur op de witte melkflessen te voorschijn te toveren. “Scandinavië is mij te koud en te somber, ik wil een vrolijke omgeving tijdens mijn vakantie.” Tsja, wat kun je daar nu nog tegenin brengen? Argumenten over rondborstige blondines zullen waarschijnlijk enkel averechts werken en dat het er koud kan zijn geloof ik meteen. Sinds vorige week heb ik gelukkig een nieuw wapenfeit. Het Zweedse Millencolin kun je namelijk met geen enkele mogelijkheid somber noemen. Op Kingwood, hun zevende plaat alweer, staan louter vrolijke punky liedjes die zelfs de grootste pessimist tot een goedkeurend glimlachje moeten kunnen dwingen. Blijkbaar is er ook in het noorden nog genoeg reden tot een goed humeur. Muzikaal en artistiek zal Millencolin de wereld niet veranderen. Ik betwijfel of ze daar überhaupt de behoefte aan hebben, een slechte plaat zullen ze echter nooit maken. Nu nog eventjes verborgen weten te houden dat het gros van de demonische Death Metal bands ook uit het puntje van Europa komt en mijn gedroomde vakantie komt er gegarandeerd!
mij=Burning Heart / Epitaph