Vladimir – The Notion Express

Een beetje nerveus sms-te hij me vanuit het buitenland of ik alsje-alsje-alsjeheelalsjeblieft kaartjes voor hem wilde regelen voor Coldplay in het Gelredome. Ik lachte een beetje minnetjes in mezelf en sms-te terug dat je dat toch helemaal niet wilt zien, een band in zo’n grote hut, zelf zittend op een tribune in de mensenmassa, maar dat ik het best voor hem wilde doen als ik niet andere verplichtingen had gehad. Eigenlijk had ik hem moeten sms-en dat hij zijn geld beter kon besteden aan een stapel kaartjes voor de cd-presentatie van Vladimir in zijn eigen stad. Dan was hij namelijk vast en zeker voor tien euro én een bloedmooie cd rijker geweest én kon hij op zijn dooie gemakje op de fiets naar het concert in het knusse Ekko toe. Ik durfde dat toen al best te beweren zonder dat ik The Notion Express überhaupt maar gehoord had. De EP Versus Coda loog er immers al niet om en waarom zou dat op The Notion Express anders zijn? Waarom ik Vladimir naast Coldplay durf te leggen? Omdat ik The Notion Express, het eerste volledige album van Vladimir, de plaat vind die Coldplay nooit zal maken, maar die ze eigenlijk wel zouden moeten – en misschien wel willen? – maken. Er staat dus geen “Clocks” of “Speed of Sound” op The Notion Express. Gelukkig niet, zou ik bijna zeggen. Een “Yellow” zou je met een beetje goede wil nog wel terugvinden op The Notion Express, dat vol staat met mooie ingetogen sfeervolle postpopliedjes. Inderdaad postpop en geen post-rock, want de cliché geluiderupties worden met een grote boog gemeden. Ik zal die nerveuzerik eens een sms-je sturen met de concertagenda van Vladimir, hopelijk snapt hij de hint.


mij=Ra-Ra / Konkurrent

8 reacties

  1. Douwe

    Erg jammer dat “postrock” alstijd aangeduid wordt met “cliché geluiderupties”. Het is een klote-term maar dat wil niet zeggen dat elke band die daaronder geschaard wordt klinkt als godspeed of mogwai… Verder kan deze plaat me toch niet echt boeien. Een paar mooie loopjes hier en daar met af en toe een gitaargeluid dat neigt naar Calla maakt veel goed, maar de zang die erg probeert te klinken als Coldplay en de “gelikte” nummers doen erg af aan het geheel. De blazers hadden zo bij Marco Borsato kunnen staan, en het feit dat er niet tot nauwelijks tempo wisselingen en/of verassende akkoordenschema’s in voorkomen leidt er toch toe dat deze plaat mijn aandacht niet vast kan houden.

  2. Eric /// Roeske

    Ik was gisteren in de Gelredome, en ik geef het toe, ik ben wellicht niet kritisch genoeg, maar ik vond het fantastisch, met als hoogtepunt Clocks. Ze gingen zelfs even akoestisch, heel knus op een vooruitgeschoven podium. En over het geld, wat is nou 33 Euro (excl.) op een mensenleven? Nee, 65 Euro voor 75 minuten spelen van Bryan Ferry’s Roxy Music, dat is veel geld, maar dit?
    Over een jaar zal iedereen X&Y een klassieker noemen, mark my words!

  3. liffey

    x&y wordt over een jaar inderdaad in een ander perspectief gezien, enkele goede nummers maar als album veruit het minste wat coldplay heeft gedaan, hopelijk wordt de 4de weer een sterker album.
    mark my words…

  4. Pim

    De link met Coldplay, komt grotendeels door de zang. Verder is het in zekere zin andere muziek, en misschien ook wel een stuk beter. Het is vrij dramatisch, minder poppy dan Coldplay, maar heeft toch een ‘bevrijdende’ sfeer die af en toe boven het dramatische uitkomt.
    De toevoeging van de blazers, geven echt een meerwaarde.

Laat een antwoord achter aan liffey Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven