Ze heten Wes, Byron, Jamie, Matthew en Mike. Namen die even avontuurlijk klinken als John Doe of Average Joe. Ze kwamen elkaar tegen op een moment dat ze allemaal zaten te springen om een muzikale uitlaatklep. En toen begonnen ze nummers te schrijven met titels als “Pollen Tom”, “No No No” en “Let You down”. Nummers die vooral klinken als indie-college-rock. En een beetje als Weezer wellicht, maar met name college-rock. En toen stuurde ze die nummers op en kregen ze een platendeal. Bij DeSoto-records nog wel. En toen mochten ze een hele plaat opnemen. Die ging uiteindelijk Give Me All Your Money heten, want zo waren deze broeders dan ook wel weer. En toen maakten de Average Joe’s een semi-hippe bandfoto en een echte designer (maar zonder visie) smeet een hoesje om de cd heen van ontstellende onopvallendheid. Passend, want de muziek van de cd is ook al van een uitmuntende inwisselbaarheid. De enige die er uit springt is een trompettist die het merendeel van de liedjes opvrolijkt tot je er moedeloos van wordt. En toen vonden ..And You Will Know Us By The Trail of Dead en Billy Corgan deze band leuk genoeg om ze mee te nemen als support. Kennelijk zien en horen sommige mensen meer in deze band dan ik. Het is dan ook niet slecht. Het is de saaiheid van dit product die kennelijk van A tot Z wordt geambieerd. Pas helemaal aan het eind komt een melancholisch liedje de boel enigszins redden. “Sidestepping” komt echter als een eretreffer in de uiterste blessuretijd: te weinig en te laat. Toen was de recensie reeds klaar.
mij=DeSoto / Konkurrent