Pallas – The Dreams Of Men

Hoelang blijft een genrenaam eigenlijk geldig? Neoprog bijvoorbeeld. Het genre dat begin jaren tachtig opkwam met Marillion als vaandeldrager en Market Square Hero en met IQ, Pendragon, Arrakeen en Pallas in het kielzog. De bands interpreteerden de (ongeschreven) progregels op een nieuwe manier en waren toen hip. Heden ten dage doen bovengenoemde bands, op Marillion, na eigenlijk nog steeds het zelfde, dus in hoeverre is er nog sprake van neoprog. Want nieuw klinkt het allemaal niet meer. Veel oldskool progliefhebbers zullen nu keihard roepen: “Nou en! Beter een beproefd concept dan een slecht nieuw idee!”. En dat zijn nu net de liefhebbers waar Pallas waarschijnlijk op mikt. Want de Schotten zijn absoluut niet vernieuwend op hun nieuwe plaatje The Dreams of Men. Hier een daar een klassiek interpretatie, wat folk invloeden, een gitaarsolotje links en een keyboardsolo rechts. Maar dat wil nog niet zeggen dat het een slechte plaat is, integendeel zelfs. Want de heren mogen dan niet productief zijn, ze besteden veel aandacht aan hun nummers en weten hun instrumenten te beheersen. En dat betaalt zich uit. Met een puike oldskool neoprogpraat, die ook de liefhebbers uit de progmetalhoek komen en de zware jongens die via Anathema en Opeth in deze contreien zijn beland, zal aanspreken. Een plaat als een goede (single blend) whisky. Die smaakt ook als vroeger. En naar meer…

mij=Inside Out / Suburban