In mijn hoofd schemert het. Het is er grijs en druk. Mijn hoofd denkt aan alles wat het nog moet doen. En denken. En het denkt, maar is het grijs. Verstoord. Ik heb een kater. Ik zit achter de computer en doe het ene, terwijl het andere misschien wel meer prioriteit heeft. Moet ik dan misschien het andere doen. Als ik maar iets doe, denk ik. Grijs. Het blijft grijs. Het is verschrikkelijk onrustig. Als er enen en nullen in mijn hoofd zouden zitten, dan zouden ze klinken zoals Anima Motrix van KK. Null, denk ik, terwijl ik af en toe omkijk naar mijn cd-speler of ie niet blijft hangen. Maar nee, dat hoort zo, zie ik aan de wegtikkende seconden. Als ik dan een tijdje niet omkijk en wel heel lang hetzelfde hoor, blijkt ie wel te hangen. Op 4.00 minuten. Anima Motrix staat vol geluid: samples, loops, drones, ruis en dat alles vol effecten. Haperen, stotteren, verkeerd om, spelen met linkerkanaal en rechterkanaal en echoën. Nerveus, ritmisch, ijl, abstract en minimalistisch. Alle tracks – die geen namen hebben, maar slechts een duur – zijn aan elkaar gemixt tot een album van bijna 43 minuten. De Japanse KK. Null, van oorsprong gitarist, maar sinds 1993 solo en al 35 titels op zijn naam, speelt met geluid, heeft ideeën, is boeiend, maar tegelijkertijd niet zo toegankelijk. KK. Null beweegt zich op de grenzen van muziek. Mijn hoofd zit vol soundscapes, maar ik wil nu weer een liedje horen.
mij=Dotdotdot Music / Konkurrent