Ik heb Colin Meloy heel hoog zitten. De vier cd’s die hij uitbracht met The Decemberists vond ik allemaal van superieure kwaliteit. De eerste keer dat ik ze live aan het werk zag was ook ronduit geweldig. De laatste keer ging er echter wat knagen. Het spontane van de eerste keer leek toch een soort van een trucje te zijn. Maar ik merkte ook dat de mensen om me heen die wel voor de eerste keer The Decemberists zagen wel heel enthousiast waren. Ik was gewoon verwend, zo bleek. Maar dit verwende jongetje is toch wel heel blij dat hij mee kan genieten met de Amerikanen die Colin Meloy aan het werk zagen tijdens zijn solo-optredens. Op Sings Live! zijn van die optredens zeventien liedjes verzameld. Het album laat horen dat de liedjes van Meloy zich ook uitstekend lenen voor optredens van een man alleen met zijn gitaar. Meloy kriskrast door het repertoire van The Decemberists en doet ook een paar nummers die de band (nog?) niet opnam. Geinig is ook dat hij in enkele nummers stukjes van nummers van andere bands stopt. Zo vult hij “Here I Dreamt I Was An Architect” handig aan met het niet gelijk voor de hand liggende “Dreams” van Fleetwood Mac. Ook REM, The Smiths en zelfs Pink Floyd heeft hij in de nummers verstopt. Opvallend vind ik dat ik toch weer val voor de mooie praatjes van Meloy tussen de nummers door. Misschien was ik die tweede keer dat ik ze live zag inderdaad gewoon een spoiled little kid met een slechte dag.
mij=Kill Rock Stars / Konkurrent
Ik zal t checken, The Decemberists zijn idd niet te versmaden.