Op Music For The Divine sloeg Glenn Hughes een andere weg in dan we tot dan toe van hem gewend waren. Veel ingetogener momenten en songs die wat minder voldeden aan het rockstramien. Een prettige en fraaie andere weg, wat mij betreft. Op Live in Australia zette hij dat voort, met sobere instrumentaties bovendien. Blijkbaar vond hij het nu tijd voor weer wat steviger werk en dat is terechtgekomen op First Underground Nuclear Kitchen. De afkorting daarvan, F.U.N.K., maakt wel duidelijk dat dit niet zozeer een rockplaat is geworden als wel een funkrockplaat. Het is dus niet verrassend dat er nogal wat overeenkomsten te horen zijn met Deep Purple‘s onderschatte album Come Taste The Band en het project Hughes/Thrall. Voornaamste medewerkers zijn Peppers-drummer en Hughes’ boezemvriend Chad Smith en gitarist Luis Maldonado. Opvallend genoeg zijn ook oudgedienden JJ Marsh en Ed Roth weer een paar tracks van de partij. Vrijwel de hele plaat wordt gedomineerd door funkrock van de moddervette soort, die soms zelfs aan Prince doet denken. Op het onweerstaanbaar poppy “Love Communion” komen bovendien blazers voorbij. Nee, AOR gaat Hughes niet meer maken, hij maakt alleen nog de muziek die hij wil maken en AOR hoort daar niet echt bij. Ik was zeer gecharmeerd van de introvertere tracks van Music For The Divine en voor mij was dit album daarom even wennen. Maar Hughes’ stijl is altijd divers geweest en dit album is daarvan de bevestiging. Als ‘ie belooft de introverte kant ook zo nu en dan aan bod te laten komen, vind ik het prima.
mij=Frontiers / Rough Trade