Ik weet niet wie er verantwoordelijk is voor de promotionele teksten en tourverslagen van de Deventerse band Drive By Wire, maar ze zijn tenenkrommend. Een voorbeeld: ‘Lees hier onze doldwaze rockavonturen in Griekenland tijdens onze tour aldaar.’ En ze geven zelf ook even aan waarom iedereen hun nieuwe album moet aanschaffen: ‘Today you can get your ass over to the recordstore, and get your paws on this little precious piece of heavy sludgy psychedelic speaker-ripping rock goodness’. Nou vooruit dan, omdat je het zo vriendelijk vraagt. Drive By Wire is de band van Simone Holsbeek, ooit van de Cords en Telefunk, en Between Oceans is hun tweede plaat. De omschrijving van stonerrock met PJ Harvey-zang klopt nog steeds aardig. Between Oceans is een ijzersterke plaat van een band waar de zweetdruppels van af spatten. Het titelnummer is bijna elf minuten lang en begint ingetogen en dreigend om vervolgens in een loeiharde wanhoopskreet te eindigen. Elf minuten zonder ook maar een overbodige seconde, dat is knap. Wat wel overbodig is en beter weggelaten had kunnen worden zijn de twee instrumentals van een minuut tegen het einde van de plaat. Het lijken niet meer dan riffs die een nummer hadden kunnen of zelfs moeten worden. Enige minpunten op een album dat verder enkel geweldige doldwaze rocknummers bevat!
mij=My First Sonny Weissmuller / Konkurrent
Wat betreft de promotionele teksten zijn wij zelf de aanstichters van het kwaad, en steken hierbij de hand in eigen boezem… Men moet dat ook niet zo serieus nemen, is beetje “tongue in cheek”….het hoeft allemaal niet zo serieus, dat is de muziek al…
verders gaat onze dank uit voor deze fijne doldwaze recensie!
Hell yeah!