Oostenrijk is geen land met een grote traditie als het gaat om popmuziek. Sterker nog, hoeveel bands van enige importantie komen er uit de Alpen? Ik geef je er eentje: A Life, A Song, A Cigarette. De Sachertorte die dit Weense sextet tot hun tweede plaat heeft gemaakt, bestaat uit een stevige basis van indie, overgoten met flink wat Britpop en geglazuurd met een laag Americana. Zoals je bij een goede Sachertorte een mooie dot slagroom krijgt, zo bestaat het toefje dat Black Air afmaakt uit de productie van ex-Posie Ken Stringfellow. Of het resultaat lekker is? De mannen van de patisserie hebben goed geluisterd naar Ken Stringfellow, maar zijn zichzelf niet vergeten. De eerste hap glijdt gemakkelijk naar binnen (het vrolijke “Babyface”), maar naarmate het album vordert, neemt de zwaarte toe (“Devil”), helemaal wanneer de cello ingezet wordt in titeltrack “Black Air”. Afsluiter “Fever” is dan weer een intiem, maar theatraal getoonzet liedje. Daar tussendoor krijgen we een handvol mooie tracks van een sextet dat bewijst dat Wenen meer te bieden heeft dan flauwe walsen (en een lekkere taart). Geen idee of Black Air net zo lang houdbaar is als Sachertorte, maar voorlopig smaakt ‘ie prima.
Mij=Siluh Records / Munich