Blue October – Approaching Normal

Blue October - Approaching NormalDe combinatie van de zomertijd en een welverdiende vakantie in Turkije blijken funest te zijn voor het gedrag van Junior en de Jongedame. Ze zijn echt niet vooruit te branden ‘s morgens en om het minste of geringste is er ruzie tussen hen onderling of met mij. Ik vind de sfeer verschrikkelijk en probeer alle zeilen bij te zetten om het weer op de rails te zetten. Het was namelijk een tijd lang hartstikke gezellig om ‘s morgens zo met zijn drieën te zijn nadat mevrouw Storm al de deur achter zich dicht getrokken heeft. Normaal heb ik al geen zin om te luisteren naar Blue October, maar na zo’n ochtend vol gebekvecht heb ik helemaal geen zin meer om naar het gezeur en gezever te luisteren van iemand als Justin Furstenfeld. Hij is de frontman van de post-grunge mannetjes van Blue October, die met Approaching Normal onlangs hun vijfde studioplaat uitgebracht hebben. Allememachies wat een vervelende plaat is dit. Ik snap echt niet hoe een grootheid als Steve Lillywhite het leuk kan vinden om dit soort bandjes te produceren. Maar misschien is Lillywhite niet vies van een beetje zelfkastijding.Ik heb Approaching Normal nu een keer of vijf zes beluisterd en kan zelfs met de beste wereld er niet een lichtpuntje op terugvinden. Elk liedje is een draak, met het “Kangaroo Cry”, waarin Furstenfeld zichzelf geforceerd een ander accent aanmeet, als lachwekkend dieptepunt. Alhoewel, als’ie over zijn dochtertje begint dan zakt mijn broek nog verder af. Misschien word ik ook wel gewoon te oud voor dit soort gejank.


mij=Universal

13 reacties

  1. Peter

    Ten eerste heb je er “normaal” al geen zin in om naar te luisteren en zeker niet na het gebekvecht.
    Dan toch maar ff een recentie neerknallen omdat het moet. Jammer.
    Wanneer je de moeite neemt een keertje naar de teksten te luisteren en een live concert te bezoeken weet je dat het “gemeende” muziek is.

  2. D.

    Als je muziek van deze band “normaal” al niet chil vind, waarom luister je er dan uberhaupt naar? en ga je zo’n stomme recensie schrijven?
    Ik denk dat je inderdaad te oud bent voor dit soort “gejank”(zoals jij dat noemt..)
    Maar als je inderdaad eens naar een concert gaat, zul je zien dat ze live echt super goed zijn. En dat ze zoals Peter zei hun teksten echt menen. Er hangt bij hun concerten een goede sfeer en ook buiten het concert om, als je gewoon met de Justin praat is diezelfde sfeer er.

  3. Bertje, ik heb genoeg kleine zalen van binnen en van buiten gezien om te weten waar ik het over heb. Ik mag het toch wel flapkoeien vinden, die mannen van Blue October? Ben wel benieuwd wat jullie nog meer leuk vinden?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven