Anni Rossi is een violiste en zangeres uit Minnesota die met Rockwell op het respectabele 4AD-label debuteert. De openingstonen van “Machine” doen een vrouwelijke Andrew Bird verwachten. En inderdaad, ook Rossi weet alle mogelijkheden van haar instrument te benutten. Strijken, pizzicato tokkelen en met wat effectjes erover strummen, het komt allemaal langs. In tegenstelling tot Bird is Rossi echter een fundamentalist van het ‘less is more’-principe. De producer is niet voor niets Steve Albini, die de eerder tikkende dan rockende drums weer gortdroog op plaat heeft gezet. Waarmee we, me uitzondering van een eenmalig opduikend keyboardje en een weinig prominente cello, alle instrumenten gehad hebben. Alles staat of valt dan met die paar melodielijnen die de liedjes moeten dragen. En die zijn gelukkig uitstekend. Rockwell heeft het ene moment iets ondefinieerbaar Russisch als Regina Spektor en wekt dan, misschien door de leegte die er heerst, een goudeerlijke indruk. Hoogtepunt “The West Coast” had bijvoorbeeld op het pijnlijke The Sunset Tree van de Mountain Goats kunnen staan. Het vermelden waard is verder “Living In Danger”, een cover van, jawel, Ace of Base. Het moet gezegd worden, dat is wel meteen de meest catchy melodie van de plaat. “I see lies in the eyes of a stranger, woohooho”. Het enige kritiekpuntje wat, voor een plaat van 26 minuten, wat te snel begint op te vallen, is hoe Rossi haar stem op langgerekte noten naar een andere toon laat overslaan. Ik begon me grinnikend af te vragen of het misschien constant hetzelfde interval was.
mij=4AD / V2