We hadden het mooi bedacht, bij Eurosonic. We zouden nu eens niet de obligate namen aflopen, maar kiezen voor artiesten die we niet kenden. Want daar stonden er genoeg van, op Eurosonic. Zo kwam het dus, dat we in Huis De Beurs kwamen om naar Gisbert zu Knyphausen te gaan luisteren. We waren in de buurt, de naam intrigeerde en de muziekjes op zijn MySpace waren niet onaardig. Vette pech alleen dat Gisbert in Hamburg was gebleven, vanwege ziek. Maar ondertussen was ik toch dermate ge�ntrigeerd geraakt, dat ik me verder in ‘s mans oeuvre ben gaan verdiepen. Nou viel dat alleszins mee, want er ligt slechts ��n plaat, het titelloze debuut. En dat is, laat ik meteen met de deur in huis vallen, een fenomenale plaat! Gisbert opereert in het dezelfde hoek waar ook Herbert Gr�nemeyer zit en is kwalitatief niet minder dan de Bard uit Bochum. Gisbert’s grote pluspunt zijn z’n teksten. Hij bekijkt het leven met de milde ironie die bijvoorbeeld een Huub van der Lubbe ook kenmerkt en is daarmee veel humoristischer dan menig (Duitse) singer-songwriter (geen verdere grappen hier). zu Knyphausen zal Van der Lubbe wellicht kennen, want hij woonde ooit in Nederland en spreekt het nog steeds een beetje. Eigenlijk kan ik alleen maar zeggen, dat als je een fan van De Dijk en of Gr�nemeyer bent deze plaat een absolute must is. De liefhebber van het betere, rockende, singer-songwriterwerk weet ook genoeg. Gisbert zu Knyphausen’s debuut komt met terugwerkende kracht binnen, met stip, op nummer ��n van mijn jaarlijstje van 2008. Nogmaals, fenomenaal!
mij=PIAS / Import