The Murder of my Sweet – Divanity

Net als je denkt dat je alles wel gezien hebt op het gebied van bandnamen, valt dit op je deurmat: The Murder of my Sweet. Ach, what’s in a name… Hun debuut Divanity, volgens het promopraatje een samenvoegsel van ‘diva’, ‘divine’ en ‘vanity’, laat een bombastische mix van melodieuze rock en gothic horen zoals we dat vaker mogen beluisteren van rockbands met een blikvangende zangeres. Angelica Rylin heet ze ditmaal, en ziet ze er uit alsof ze net op weg is naar een auditie bij de Army of Lovers. Hopelijk wordt ze daar afgewezen, want het muzikale jasje van deze band zit haar als gegoten. En zingen kan ze: haar stem klinkt spannend, helder, krachtig en lenig. Hiermee houdt ze zich prima staande tussen van alle scheurende gitaren en symfonische toetsen. Tekstueel tapt de band uit bekende vaatjes: duisternis, moeilijke liefdes, kracht vinden in jezelf, tragische sterfgevallen, noem maar op. Bij de eerste twee luisterbeurten gebeurde er weinig tussen mij en de band, maar opeens klikte er iets. Ik merkte dat ik steeds vaker begon mee te zingen en sommige nummers stiekem nog een keer draaide. En nog een keer. Kortom: de muziek doet iets met me, hoewel ik nog niet echt kan omschrijven wat dat precies is. Al met al vind ik deze cd een geslaagd debuut van een band waarvan ik hoop dat ze de volgende keer wel iets meer avontuur in hun muziek durven toe te laten. Waarschuwing aan de heren en dame vooraf: weet wel je plaats in de muziekhistorie, want om het slotnummer “Death of a Movie Star” te omschrijven als ‘onze eigen Bohemian Rhapsody’? Ik zou er mee oppassen…

mij=Frontiers / Rough Trade