Ik stak hier al eerder uitgebreid de loftrompet over Sone Institute en nu dwingt Chapelier Fou (je mag ook Louis Warynski zeggen) me tot een rondje om de kerk. Beide mannen met Poolse achternamen maakten fijne, vergelijkbare albums in het akoestisch-elektronische grensgebied. De fraaie slottracks hadden probleemloos omgewisseld kunnen worden. Chapelier Fou laat in “Entendre La Forêt Qui Pousse” een ouderwetse piano-sample dobberen in een bad van bliepjes, geklingel, Andrew Bird-achtige fluittonen en violen. Die laatste behoren tot zijn forte, niet zo vreemd voor iemand die het conservatorium met dat instrument binnenkwam. Waar de slottrack beatloos blijft, draait Warynski op de rest van de album zijn hand niet om voor wat minutieuze beatprogrammering. Zo reist “Le Métarmorphoses Du Vide” van een door mij altijd gewaardeerde Eternal Sunshine Of The Spotless Mind-sfeer naar orkestrale IDM. Vanzelfsprekend heeft Warynski, zoals alle laptopnerds, Boards of Canada bestudeerd. En de leerling weet de grote meesters in “Inside Of You” zelfs een lesje te leren. Het rondom krakerige gitaarloops gebaseerde liedje had tot de betere op The Campire Headphase behoord. “Hémisphère Ouest” ligt met zijn valse synthesizer-sfeer dichter bij het oudere werk van het Schotse broederduo, met name de gortdroge beat die de laatste minuut na een Trugschluss mee mag doen is van grote klasse. “Half Of The Time” propt alle eerder genoemde invloeden in een popliedje van drie minuten, waarin labelgenoot Matt Elliott meebromt. Het zegt wat over de jongleerkunsten en ambities om zichzelf te pushen dat Warynski de ballen ook dan nog in de lucht houdt. En o wat is die flard van Arabisch getinte fluiten in het outro mooi.
mij=Ici D'Ailleurs