Avigdor Zahner-Isenberg is knulletje die als puber lange tijd niet wist wat hij met zijn leven moest. Hij had zoals veel leeftijdgenoten twee passies: halfpipen met zijn skateboard en het spelen van computerspelletjes. Maar de gameboy die hij zo graag van zijn ouders voor zijn verjaardag wilde hebben, kreeg hij niet. In plaats daarvan pielde hij maar wat op zijn oude gitaar, oefende wat op de muziekschool en bleek een bijzonder talent te hebben voor het maken van klassieke popliedjes in een rafelig jasje. Hij luisterde veel naar zijn grote voorbeeld Nels Cline, de meestergitarist van Wilco en was gecharmeerd van het lo-fi-geluid van Robert Pollard en Lou Barlow. Twintig jaar oud is hij nu en met zijn al even jonge band Avi Buffalo weet hij wat hij de rest van zijn leven moet doen: mooie muziek maken en een gooi doen naar het beste popliedje allertijden. En hoe. Het debuut Avi Buffalo is overladen met rinkelende gitaar- en folkpop in de beste The Shins-traditie. De zomersingle “What’s In It For?” is ronduit hemels en zijn onconventionele, galmende gitaarspel rinkelt en schittert in de mooiste melodieën. Compacte liedjes zijn het, ingetogen en beheerst gebracht, maar soms permitteert Zahner-Isenberg zich een epileptische gitaareruptie à la Nels Cline, zoals in het epische “Remember Last Time”. In zijn teksten lijkt hij voornamelijk terug op zijn puberverleden en dat doet hij met een vermakelijk soort kurkdroge relativering. Nee, de perfecte allesovertreffende popsong staat er nog niet op en de onvaste, hoge kopstemmen van zanger en bandleden raken hier en daar wat zenuwen. Maar een grote belofte is dit debuut wel geworden en wat een mooie toekomst zal er voor dit natuurtalent in het verschiet liggen. Met dank aan de ouders, die geen gameboy kochten voor hun zoekende puberzoon. Een mooi verhaal, en zo simpel kan het zijn.
mij=Sub Pop / Konkurrent