Singer/songwriter Emil Friis mag dan wel Denemarken als geboorteland in zijn paspoort hebben staan, muzikaal gezien stond zijn wieg aan de overkant van de oceaan. Dat laat hij horen op zijn inmiddels derde album, dat hij dan ook The Road to Nashville gedoopt heeft. Een bijzonder divers palet aan roots-georiënteerde genres brengt hij op deze plaat. En mits je tegen zijn nasale, niet altijd even zuivere en soms zelfs ietwat zeurderige stem kunt, heb je ook een overtuigende staalkaart aan rootsmuziek in handen. De titel had misschien beter ‘Many roads to Nashville’ kunnen zijn. Titeltrack “The Road to Nasvhille” benadert de hoofdstad van de country vanuit de Mexicaanse grensstreek, inclusief mariachi-geluiden, maar opener “I Tried To Tell You Why” klinkt alsof de weg begon vanuit Bob Dylans Minnesota: eenzaam, klagerig en wel heel erg leunend op het stemgeluid van de grote bard. (Overigens is dit nummer wel meteen de ultieme test: als je hier tegen kunt, kun je Friis’ stem op deze hele plaat aan.) Liedjes als “Paper Moon” en “Time Changes Everything” laten tenslotte zien hoe je vanuit de moerassen van Louisiana Nashville kunt bereiken. Emil Friis heeft duidelijk talent, maar behalve zijn stem is er – in elk geval voor mij – nog een drempel te nemen. Hij klinkt wel heel erg erg serieus. Nu kan dat komen doordat Engels niet zijn moedertaal is (hij zou het ongetwijfeld graag willen), maar het gevoel dat hij alles wel heel erg meent, kan ik niet van me afzetten.
Mij= Southern Imperial / Import