Gorki – Research & Development

Gorki_-_Research_&_Development.jpgHet schijnt bon ton te zijn om te roepen dat je een rockplaat op gaat nemen. De Foo Fighters deden het onlangs nog en U2 doet het regelmatig. Zelfs Bløf ging weer terug naar zijn roots. Van die mega-acts die te ver zijn afgedreven van waar ze vandaan kwamen en die weer ouderwets willen rocken. Maar de marketingafdeling voorkomt toch dat het allemaal echt weer rauw klinkt, want er moet wel verkocht worden. Zo niet bij Gorki. BV‘er en trots vader Luc De Vos roept niet, althans, hij roept van alles, maar niet dat hij weer gaat rocken. Hij doet het gewoon. En prompt brengt hij zijn beste plaat uit sinds Monstertje. Toch is er niet zo heel veel veranderd. De melancholie klotst nog steeds over de plinten, een uitmuntend zanger is De Vos nog steeds niet, maar er is niemand die zo kan zingen over het raadsel van de kool en de geit, dat met een klein bootje over moet, of over acetylsalicyzuur dat het  pure rock ‘n’ roll wordt. Maar De Vos’ stem staat iets verder achter in de mix en dat geeft zijn bandleden alle ruimte. Die ze dan ook prompt nemen. Zo af en toe slaat De Vos de plank nog mis (“Grote Stoute Orka”), maar over de hele linie is Research& Development, puike titel ook weer, een ijzersterke plaat. We moeten het in Nederland helaas doen met maar één optreden (en een try-out), maar misschien moest ik maar eens afzakken naar een van de talloze festivals in België. Een Gorki in een dergelijke topvorm kun je niet vaak genoeg zien. Heerlijke plaat!


mij=Lipstick Notes / PIAS

11 reacties

  1. André

    Eensch met Ewie. Luc de Vos is al jaren één van de beste Nederlandstalige tekstschrijvers. Hierbij valt de rijmelarij van Van Dik Hout volledig in het niet. Oké, muzikaal heeft Gorki nooit vooropgelopen, het is degelijke indierock. Toch nog altijd beter te pruimen dan de dunne liedjes van Buitenhuis en consorten. Ten slotte pakt Gorki je live bij de strot met onder andere een hoog volume, in tegenstelling tot het tot vervelens toe “Stil in Mij” in community singing.

  2. Jasper

    Zag Luc De Vos nog in de Effenaar een paar maanden geleden, zonder band. Die man kan in zijn uppie een hele zaal dragen zonder ook maar een noot te spelen. De monologen waren al amusant genoeg.

  3. Ludo

    Grappig, recensies.
    Ik vond deze plaat stomvervelend…
    De belgische Van Dik Hout.
    Vreselijk.
    Ik heb de plaat nog niet gehoord, maar Gorki en Van Dik Hout lijken mij toch twee werelden….
    Eensch met Ewie. Luc de Vos is al jaren één van de beste Nederlandstalige tekstschrijvers. Hierbij valt de rijmelarij van Van Dik Hout volledig in het niet. Oké, muzikaal heeft Gorki nooit vooropgelopen, het is degelijke indierock. Toch nog altijd beter te pruimen dan de dunne liedjes van Buitenhuis en consorten. Ten slotte pakt Gorki je live bij de strot met onder andere een hoog volume, in tegenstelling tot het tot vervelens toe “Stil in Mij” in community singing.
    Van Dik Hout dat zijn algemenismen Gorki is persoonlijk en pijnlijk. Voor Rijpere Jeugd, prachtig 🙂
    Zag Luc De Vos nog in de Effenaar een paar maanden geleden, zonder band. Die man kan in zijn uppie een hele zaal dragen zonder ook maar een noot te spelen. De monologen waren al amusant genoeg.
    Concert in De Effenaar, met gorki, was weer errug fijn…
    ik vind ‘m weer fijn (al is het geen Voor Rijpere Jeugd) maar waarom lees ik in alle recensies toch dat Grote Stoute Orka tot de mindere nummers behoort. Ik zeg het triootje hoogtepunten is juist dat nummer én Eddie Gelukzak, Concorde (die er precies na komen)
    zal er voor de Subjectivisten nog wel over berichten in een Schaduwkabinet

Laat een antwoord achter aan Spotifyblog Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven