Ik houd van het geluid van Hammond-orgels. Helemaal als ze gebruikt worden om overheen te jakkeren, vind ik ze misschien zelfs nog wel gaver dan de gitaar. Daarom heb ik een zwak voor Green Hornet. Maar ook als je er braaf muziek op maakt, word ik er al snel blij van. Sven Hammond Soul valt dan ook bij mij prima in het pulletje. Op zijn derde cd The Apple Field laat bandleider Sven Figee zijn Hammond-orgel dan ook veelvuldig klinken. In het intro “Get It On” heb ik even de idee dat hij er zelfs voor gekozen heeft zijn orgels wat meer op minder orthodoxe manieren in te gaan zetten. Dit intro belooft dat namelijk op een bepaalde wijze wel met zijn vervreemdende klankenspel. Helaas voor mij (en gelukkig voor alle brave muziekluisteraars) gaat het nummer over in het een stuk bravere “Oh Woman” dat Ivan Peroti zingt. Niets mis mee, maar voor mijn gevoel is het netjes cruisen in de vijf met een snelheid van 110 km/uur op de middelste baan en op het juiste moment afremmen als een voorganger te dichtbij komt. Terwijl ik af en toe wat rare fratsen blief om het voor mij interessanter te maken. De basis is namelijk dik in orde op The Apple Field. Het is dan ook niet zo raar dat ik opveer bij de curieuze cover van Prodigy’s “Smack My Bitch Up”. Waarin het koperwerk lekker fel schalt en de orgels en gitaren je met gemak die rare snoeshaan van een Liam Howlett doen vergeten. Dat zijn de momenten dat ik op nog betere wijze geprikkeld wordt door Sven Figee en zijn mannen. Helemaal als vervolgens nadat de kruitdampen opgetrokken zijn in het afsluitende titelnummer de band ook nog laat horen op een mellow, bijna symfo-achtige, wijze me te kunnen overtuigen.
mij=Marmalade / VG / Rough Trade
4 reacties