Vive La Fête – Produit de Belgique

Vive-la-Fete_Produit-de-Belgique.jpgGrand Prix, Jour de Chance, Disque d’Or: zou iemand – uitgezonderd misschien Karl Lagerfeld – de laatste drie platen van Vive La Fête tegenwoordig nog aandacht gegeven? In België haalden ze vrij eenvoudig de albumlijsten, maar ik vrees dat op het moment dat Danny Mommens en Els Pynoo hun band besluiten op te heffen, ze vooral herinnerd zullen worden vanwege de platen waarmee ze hun carrière startten. De ietwat rafelig klinkende ep ’s en de daaropvolgende full-lengths die Danny – toen nog Cool Rocket – Mommens in zijn huiskamerstudio opnam met eega Els Pynoo brachten iets opwindends. Kille wave, gemengd met electro, een duivelse bas en het gekir, gekreun en de vrolijke Franstalige kreetjes van een blonde zangeres, het was het toppunt van coolness. Dat was de eerste helft van het nieuwe millennium. Intussen zijn we een aantal platen verder en er is niet veel veranderd. De eerste twee singles, “Decadanse” en “Mi Amore”, zijn vintage Vive La Fête. Tussen de tien andere tracks vinden we een klein handje vol even fijne tracks (“Ce Soir”, “Bizarre”), de rest klinkt vooral als vulsel, met als dieptepunt de hidden track: een kwartier pianospel. Produit de Belgique is eigenlijk wegwerppop. Al te vaak gedaan en morgen weer vergeten. Maar soms onweerstaanbaar, net als de La Linea-filmpjes in de clip van “Mi Amore”.


Mij=Ferme de Disque / Bertus

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven