Lonely Drifter Karen – Poles

Lonely Drifter Karen - Poles  Lonely Drifter Karen, wat een mooie naam voor een melancholische singer-songwriter, dacht ik. Ik was dan ook enigszins verbaasd toen ik Poles, de derde cd van Lonely Drifter Karen, opzette en geen verstilde, akoestische muziek hoorde maar eighties-achtige popmuziek met electronische invloeden. Lonely Drifter Karen blijkt ook geen eenling te zijn maar een kwartet, bestaande uit de Oostenrijkse zangeres Tanja Frinta, de Spaanse toetsenist Marc Melia Sobrevias en de Fransen Maxime Malon op drums en Clément Marion op gitaar. Vier wereldburgers die via verscheidene omzwervingen nu Brussel als thuisbasis hebben. Waren op de vorige twee albums jazz en sprookjesachtige popmuziek nog de voornaamste ingrediënten, op Poles zijn de jaren tachtig de belangrijkste inspiratiebron. Dat is te horen in de frisse opener “Three Colors Red” en het vrolijk springerige “Soul Traveler”. Maar eigenlijk zijn bijna alle nummers op Poles doorspekt met dikke synthesizerpartijen, scherpe percussie, lekkere gitaarriffs en zwoele zang. Het doet denken aan de muziek van Siouxsie And The Banshees. Lonely Drifter Karen blijkt gaandeweg toch wel een goed gekozen naam te zijn. De songs zijn wel degelijk melancholisch en melodieus. In “Dizzy Days” en “Traffic Lights” wordt bijvoorbeeld wat gas teruggenomen en dan klinkt Frinta als chanteuse Nico. Het duurde even, maar na meerdere keren luisteren werd ik gegrepen door de aanstekelijke songs van Poles en heeft het mij nieuwsgierig gemaakt naar het eerdere werk van Lonely Drifter Karen.


mij=Crammed / Coast to Coast

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven