Gewoon je langverwachte nieuwe album ruim voor de officiele release in zijn geheel op Facebook plempen, Propagandhi heeft er geen probleem mee. Het is de band toch nooit om de centen te doen geweest. Als dat wel zo was geweest hadden ze eenvoudig op het pad van punkrockdebuut How To Clean Everything kunnen blijven. Daarentegen is zo ongeveer de meest complexe route denkbaar gekozen. Met ieder nieuw album neemt de woede en complexiteit toe, resulterend in steeds straffere kost die niet bepaald laagdrempelig te noemen valt. Niet eenvoudig, maar wel steeds beter en beter, want wat een kanon van een plaat is Failed States geworden! Geen standaard couplet-refreinliedjes en steeds ingewikkeldere composities; van het oorspronkelijke poppy geluid is helemaal niets meer over. Anno 2012 verhoudt Propagandhi zich tot punkrock zoals Tool zichverhoudt tot metal: het is een genre op zich. Praktisch onmogelijk om in een enkele draaibeurt te doorgronden – de eerste keer luisteren viel aanvankelijk zelfs wat tegen… – maar zoals zo vaak betaalt de extra moeite zich dubbel uit. Er zijn weinig (geen?) bands die na twintig jaar niet alleen nog steeds goede muziek maken, maar ook nog eens met ieder nieuw album zo enorm groeien. Zo hard spelen, zo boos op de wereld zijn en daar dan alweer een monumentale plaat mee maken, het is er maar weinig
gegeven
mij=Epitaph
4 reacties