Er bestaat maar één goede remix van MGMT’s “Kids” en die is van 80Kidz, alias een maf Japans duo. Het zal voorlopig wel hun meest populaire nummer blijven, vrees ik, ondanks dat Face eindelijk een echt leuk album van ze is na de eerdere pogingen This Is My Shit (2009), Weekend Warrior (2010), Turbo Town (2012) en diverse losse EP’s. Al die meuk heb ik namelijk jarenlang gedownload, maar 80Kidz’ sound was vrij eenvormig en werd al die jaren gekenmerkt door net wat te schelle acidsynths, die een beetje klonken als agressieve 90’s house met Atari Teenage Riot-invloeden. Maar Face is wat interessanter. Iemand heeft ze blijkbaar eindelijk uitgelegd dat je ook warmte en zangeressen in een dansliedje kunt stoppen, en dat pakt goed uit. (Ook Infected Mushroom ontdekte dit laatst trouwens.) Een favoriet van me is “Egyptian Raver”, dat een Chemical Brothers-achtige drive heeft (net als het Oosterse “Into the Sun” trouwens – Galvanize iemand?). “Gen X”, gezongen door Ann Saunderson, is een potentiële pophit – ware het niet dat de melodielijn van de blazers te repetitief is. Mooie kans voor remixers. De Digitalism-achtige sirenebanger “Face” is mijn favoriet op de plaat. Ook repetitief – ik had een fijne brug verwacht – maar ach, wat let het. De domste titel op de plaat luidt “I Got A Feeling” en die hoort bij zo’n archetypische pianohousehit die ongetwijfeld flopt omdat-ie gewoon niet bijzonder genoeg is. Maar de zang is van mijn held Benjamin Diamond, die eigenlijk veel beter verdient (van zijn soloplaten zijn “Fit Your Heart” en “Baby’s On Fire” toch echt behoorlijk dansbaar). Nog zo’n guilty pleasure-funknummer op de plaat is het weer nineties-achtige “Dying in my Dreams” (bestaan de Nightcrawlers nog, eigenlijk?) En verder staan er wat bijna instrumentale doorstampers op de plaat zoals “Venge” en “Sting” die doen denken aan 80Kidz’ eerdere werk.
mij=Park / Space Shower Networks