Vroeger zou je het Franse Persian Rabbit bijna als superformatie bestempelen. Althans, als je Ed Wood Jr., Two Left Ears, Tang, Bisou Bisou en Green Vaughan tenminste kent. Zanger en frontman Nico Djavanshir wordt met zijn theatraal gehuil en pathetische sluimerpartijen bijgestaan door Mathieu Deprez op contrabas, Olivier Desmulliez met iele gitaarpartijtjes die eigenlijk voor een mandoline zijn bedoeld, Bastien Gournay en Alexandre Lamoly met gortdroge drums en een harmonium. Pak de onderhuidse spanning van Sixteen Horsepower, de huilende vocalen en de folky elementen van Blaudzun en de trage uitgesponnen lagen van een This Will Destroy You en je komt op het door Persian Rabbit als ‘modern dark hippy’-genre uit. Het is indie, folk, neo-psychedelica en post-rock bij elkaar. Zeer repetitief en bezwerend, zeer sfeervol, ingetogen en huiveringwekkend intens. Maar, het gevaar is levensgroot aanwezig dat de vocalen van Djavanshir je gaan tegenstaan. Persian Rabbit drijft op dit debuut op zijn vocalen. Halverwege de cd kom je erachter dat Dave Eugene Edwards én Blaudzun toch echt wel een beter bereik, meer timbre, en gewoon meer gelaagdheid in hun vocalen hebben opgebouwd. Djavanshir verwordt dan tot een soort aanstellerige Matthew Bellamy van Muse waarvan iedereen weet dat zijn bereik al helemaal buiten iedereens reikwijdte ligt. Persian Rabbit heeft een geslaagd debuut gelanceerd. De vraag is alleen hoe lang de spanningsboog kan beklijven.
mij=Five Roses