2015. We zij n een nieuw jaar begonnen. Tijd om vooruit te kijken. Maar het is ook januari dus nog even tijd om de laatste resten van 2014 op te ruimen. Een van die resten is Kishi Bashi. Waarom Kishi Bashi in 2014 niet aan bod gekomen is, dat mag Joost weten – hebben we eigenlijk een Joost bij File Under? – maar dat Kishi Bashi aandacht behoeft, dat is duidelijk. Want hij is nog niet doorgebroken. Kishi Bashi, zijn moeder noemt’m Kaoru Ishibashi, is Amerikaan en speelt onder andere in of Montreal en in de band van Regina Spektor. Maar solo gaat hij helemaal los. De man is multi-instrumentalist en dat horen we. Muzikaal gezien moet u Kishi Bashi ergens plaatsen tussen The Killers en Mika. En ja, het klinkt zo geweldig als ik het noem. Pure pop, goede vocalen, een gitaar op zijn tijd en hoop elektronica. Het is niet allemaal hoogst dansbaar, maar vooral de kleppers zijn even meebrulbaar. Hoogtepunt is de ELO-pastische “Carry On Phenonomeon”. Als je zulke nummers kunt schrijven en maken, dan ben je uit het goede hout gesneden. Natuurlijk, het is niet allemaal even goed. Het komt allemaal net iets teveel uit een doosje en als we Lighght op vinyl gehad hadden, dan hadden we kant twee niet vaak gedraaid. Maar die kant één is briljant. En “Carry On Phenomemon” op single. Dan gok ik op een plekkie bij de eerste honderd in de volgende Top2000….
mij=Joyful Noise
Voor “in fantasia” zou ik kant twee zeker nog aanzetten! Coen en Sander hebben Carry on phenomenon nog airplay gegeven als SuperCrazyTurboHit of zoiets. Kishi verdient zeker een groter publiek. Heb je “Manchester” wel eens gehoord? Wonderschoon!