Voor degenen die zaten te wachten op alle dirty details over de scheiding tussen Thurston Moore en Kim Gordon: wees gerust, er komen een paar fraaie staaltjes karaktermoord voor in Girl In A Band. De ietwat misleidende titel van Kim Gordons autobiografie zal gekozen zijn om te appelleren aan het idee dat ze een rolmodel is. Een groot deel wordt besteed aan het uitdrijven van de geesten in haar hoofd: het opgroeien met een overheersende broer die geestelijk steeds meer in de knoei komt, de vrienden die ze de afgelopen decennia is kwijtgeraakt, het feit dat ze een vrouw is in een door mannen overheerste kunstwereld en, uiteraard, de scheiding na zevenentwintig jaar huwelijk. Het grootste deel vertelt over Kim Gordons opgroeien aan de westkust van de Verenigde Staten, de mensen die ze daar ontmoet en vervolgens over haar verhuizing naar New York. Daar beweegt ze zich in het kunstwereldje van de jaren tachtig, komt ze de hardcore- en No Wave-bands tegen die het geluid van Sonic Youth gaan bepalen en ontmoet ze Thurston Moore. Aan de hand van songs die haar na aan het hart liggen schetst Kim Gordon in grote lijnen de geschiedenis van Sonic Youth. Ze beschrijft haar gezinsleven, de beroemde vrienden die ze maakt en de ontwikkelingen in de Amerikaanse indiewereld van de jaren tachtig en negentig. Het blijft allemaal wel behoorlijk aan de oppervlakte. Wanneer aan het eind de scheiding weer ter sprake komt, krijg je zelfs het idee dat Thurston Moore de werkelijke reden was om dit boek te schrijven. Niet A Girl in a Band, maar de verraden echtgenote lijkt de drijfveer. Zodat ze afsluit met de beschrijving van een optreden de resterende Nirvana-leden, wanneer ze een furieuze versie van Aneurysm laat horen: “Beat me out of me”.
mij=Faber & Faber