Wat ik eigenlijk het leukst vond aan mijn elke-dag-een-blog experiment uit november, en het meest heb gemist van mijn zelfverkozen blogballingschap terwijl ik met o.a. Savant bezig was, was het heel snel spontaan schrijven over nieuwe leuke platen. Het nieuwe album van het Engelse synthpopduo Monarchy (gefinancierd via PledgeMusic) is er bijvoorbeeld zo eentje waar ik niet lang over hoef na te denken. Het eerste album Around the Sun was al prima, maar bleef gek genoeg onbekend (iets met een alsnog mislukte platendeal bij Mercury/Universal). Ik zou niet weten waarom deze tweede geen succes gaat worden. Het is allemaal glad, supercatchy, four-to-the-floor popwerk met een lekkere piano- of baslijn dat elke dj zonder enige probleem elke dansvloer op kan knallen. Hurts, Bag Raiders, Miami Horror, Thomas Azier, Cut Copy (voor wiens laatste Free Your Mind ik geen tijd had), dat werk. Check de clips maar eens – van praktisch elk goed nummer (op “It’s All I Know” na) is wel een clip, dit soort muziek ontstáát natuurlijk ook voor de clipkanalen. Er is niks alternatiefs of diepgravends aan, maar zolang een band als Fischerspooner op pauze staat en Zoot Woman niet echt meer boeit, vermaak ik me hier ontzettend prima mee, en dan heb ik het nog niet eens over de remixen en bonustracks gehad!
mij=Abnocto