Als ik zou tikken ‘magnum opus’, zou dat eigenlijk inhouden dat ze hierna wel kan stoppen. Doel bereikt, beter wordt het niet, alles hierna is een verlangen naar de grootsheid van dit. Dus houden we het op: hoogtepunt in haar carrière. Want dat is Bitterzoet, de vierde plaat van Eefje de Visser: het beste album dat ze tot nog toe maakte. Samen met producer (en levenspartner) Pieterjan Coppejans heeft ze in hun studio in het Belgische Gent deze dertien nummers opgenomen. Wat meteen opvalt is dat de gitaren zo’n beetje in de ban zijn gedaan. Alleen in de titeltrack – het prijsnummer – spelen ze een hoofdrol, in de andere tracks zijn het zachte, vaak niet meer dan knisperende elektronica, voorzichtige beats, een synthesizer, de immer licht-melancholische stem van Eefje en haar mysterieuze teksten. Meer dan op haar vorige drie platen vallen die hier perfect samen. Hoe verschillend de onderwerpen ook zijn, hoe lastig het ook is om precies te bepalen waar de liedjes over gaan, ze hangen wel samen. Als een wandeling door een nachtelijke stad, waar zowel de lichten, de dronkenschap, de café’s, het verlangen naar morgen en de voorzichtige heimwee naar gisteren samenvallen. Benieuwd of er over twaalf maanden veel jaarlijstjes opduiken waar Bitterzoet niét op staat. Dat magnum opus komt er vast nog wel. Ooit.
Sony Universal
File: Eefje de Visser
File Under: Alle dertien groots
File Facebook: [Eefje de Visser op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Eefje de Visser]
File Instagram: [Eefje de Visser op Instagram]