CocoRosie – La Maison De Mon Reve

Ik lig te baden in het zweet en droom verschrikkelijk. Zijn het wel de jonge en op het eerste oog zelfs wel redelijk aantrekkelijke dames op de hoes zijn die zingen op La Maison De Mon Reve droom ik terwijl ik me weer omdraai. Zijn de dames van Coco Rosie die ik hoor zingen niet gewoon twee uit het bejaardenhuis getrokken mompelende oude besjes die wat ingefluisterd krijgen door de nog immer erudiete tekstdichter opa Jan Peter en dat tegen elkaar lopen te brabbelen? En de rest van de bejaardensoos mag voor de gezelligheid ook meespelen. Opa Ewout begeleidt de zingende zusjes Miriam en Marijke op de drums die hij aanstuurt van uit zijn synthesizertje waar hij normaal gesproken zondag op speelt in de kerk. De slechthorende en a-ritmische drummer speelt de pannen van het dak. Opa Rob tokkelt geestdriftig mee op de plastieken akoestische gitaar die hij zijn peetdochter afhandig gemaakt heeft. Op het andere kerkelijke synthesizertje speelt Opa Coen de vier noten en twee akkoorden die hij nog kent van vroeger. Hij heeft tenslotte wel les gehad van de zus van de gitarist van Vandenberg – wat is zijn naam ook al weer – en meerdere diploma’s behaald. Opa Henk zit stil in een hoekje toe te kijken en zegt steeds dat hij het allemaal wel wat vindt hebben, dat het knettergek is, maar dat hij het nooit zal kopen. Maar dat zegt hij al jaren bij alles wat hij hoort, dus dat hoeven we niet meer serieus te nemen. Wie maakt me wakker uit deze nachtmerrie?


mij=Konkurrent

4 reacties

  1. Wil ik er u op wijzen dat deze dames prachtige stemmen hebben. Oude besjes ! Vanwaar haalt u het in uw hoofd deze schoonheden te beledigen. Deze muziek is prachtig : een zeemzoete wind blaast je mee naar het oneindige dromen, een verlangen. Een droom waaruit je gewoon NIET wil ontwaken.

  2. Niels

    Dat je het niks vindt, Coco Rosie, dat kan natuurlijk. Je kunt dan proberen over je ergernis heen te stappen, je open te stellen voor deze toch wel oorspronkelijke muziek en iets van de verstilde weemoed te begrijpen. Of je laat het gewoon links liggen. Maar om er nou een zeikerig stukje over te schrijven. Je kunt je toch beter bezig houden met dingen die je wel mooi vindt. Al is dat vaak moeilijk onder woorden te brengen dan frustratie.

Laat een antwoord achter aan Karen Vandersickel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven