Kieran Hebden & Steve Reid – The Exchange Session vol 1

En zo ging Carnaval 2006 geheel geruisloos aan mij voorbij. De laatste jaren vond ik het toch al steeds meer op ‘verkleed uitgaan’ lijken. De polonaise wordt tegenwoordig steeds vaker gelopen op het ritme van de platte housedreun die je normaal gesproken in een skihut tegenkomt. Dan hoor ik zelf …

Mark Lanegan & Isobel Campbell – Ballad of the Broken Seas

Er was een tijd dat de dagen grijs waren. En druilerig. Dagen die eeuwig leken te duren en gevuld waren met verdriet en tranen om dingen die eens waren. Het was op zo’n dag dat er een meisje op mijn deurbel drukte en we een kopje thee dronken. Ze was …

Flugroove – Like Brethren

Stel je voor: zowel klassieke als moderne muziek besluiten op een frisse lentezaterdag met hun respectievelijke honden te gaan lopen, ontmoeten elkaar op een in de zon gelegen parkbankje, verbazen elkaar met de chemie die ze samen hebben en bedrijven enkele minuten later de plakkerige liefde in het steegje achter …

Jenny Lewis with The Watson Twins – Rabbit Furcoat

De beste manier om Rabbit Furcoat van Jenny Lewis te omschrijven. Dat begint al op de hoesfoto waar ze geflankeerd wordt door de even verlegen als geheimzinnig kijkende Watson Twins. De naam en titel van haar band staat in een klassiek letterfont boven de drie. Alsof we naar een oude …

Toman – Catching a grizzly bear, lesson one

post-rock. Veel mensen haken nu al af. Ik geef toe, de term is inmiddels even uitgemolken als emo, hardcore en nu-metal. Veel bands in het genre weten wel raad met de door Mogwai en Godspeed you! black emperor gecreëerde blauwdrukken en zetten op bijna identieke wijze hun post-rock-rijtjeshuizen neer in …

CocoRosie – Noah's Ark

Raar wezen, daar win je meestal geen prijzen mee. Elke zichzelf respecterende muziekliefhebber houdt wel van een scherp randje in de muziek die hij of zij zijn of haar vrienden opdringt, maar een album van een urologisch gehandicapte schaker die balancerend op een strandbal liedjes jodelt over de gebroken witte …

The Veils – The Runaway Found

In recensies van beginnende bands worden vaak vergelijkingen gemaakt met voorgangers en tijdgenoten. Een zwaktebod, maar wat moet de recensent anders? Muziek omschrijven als ware het wijn met een volle body en een wat stoute afdronk? De lezer moet immers uit woorden begrijpen wat de recensent hoort… Het is dan …

Terug naar boven