Het zijn de achttien songs die het hart van deze documentaire over Steve Earle vormen. Een biopic in de ware zin van het woord is het niet, want het is niet zijn roemruchte leven dat hier centraal staat. Regisseur Amos Poe heeft zich gericht op het leven als tourende artiest (waar hebben we dat meer gezien?), juist op het moment dat de controverse in de Verenigde Staten was losgebarsten rond zijn vermeende pro-Taliban-song “John Walker’s Blues”. Nooit verlegen om een politiek of ander statement, altijd scherp geformuleerd als soundbite (hoezo geen echte Amerikaan?),wordt ‘the last of the hardcore troubadours’ geportretteerd als muzikant, sociaal-politiek activist, vader en zoon. En daar zit’em nou net het probleem. Want de songs zijn geweldig en de opnames ervan ook. De ‘andere’ momenten die gefilmd zijn evenzo. Maar ze komen niet bij elkaar en hadden net zo goed als twee verschillende films kunnen worden gedocumenteerd. De live-stukken wil ik nog wel eens zien, maar de rest ken je na een keer wel. Op zijn hoogst blijft het leuk om iemand die niet bekend is met het fenomeen Steve Earle wat fragmenten te laten zien, bijvoorbeeld van een autotocht door Nashville: “You don’t want to be caught speeding with me in the vehicle, an ex-con death penalty abolitionist” En dan snel door naar het volgende muzikale hoogtepunt dat je net zo goed kunt beluisteren op de gelijknamige live-cd.
File: Steve Earle – Just an American Boy (DVD)
File Under: Ex-con death penalty abolitionist
File Audio: [ Ashes to Ashes ]
File Video: [ What’s so funny (about peace and understanding) ]