Het laatste levensteken op muzikaal gebied van Mark Hollis dateert volgens mij van Anja Garbarek‘s vorige plaat Smiling & Waving. Zijn rol bleef helaas ook nog eens beperkt tot wat schaars toetsenwerk. Sindsdien is het ijzingwekkend stil gebleven rond de voormalige voorman van Talk Talk. Dat vind ik jammer. Toch ben ik hem dankbaar omdat ik dankzij hem dus Anja Garbarek op het spoor kwam. Deze dochter van Noorse jazzhalfgod Jan Garbarek maakte met Smiling & Waving in 2001 een intrigerend ingetogen album dat een beetje in de lijn ligt van Mark Hollis enige solowerk. Maar dan voor meisjes. De vondst van Smiling & Waving deed ik ongeveer op hetzelfde moment dat ik Emiliana Torrini ontdekte. Torrini maakte eerder dit jaar een verrassend ingetogen en bloedmooi album dat als eigenlijk als dag en nacht verschilde van haar opgewekte frisse popalbum Love In The Time Of Science. Garbarek bewandelt op Briefly Shaking ongeveer de omgekeerde weg. Samen met de IJslandse multi-instrumentalist Gisli maakte ze zeg maar haar eigen Love In The Time Of Science. Maar dan mooier en nog meer meer vol fijne details. Nu kakelen we hier regelmatig over elfjes, maar geloof me maar op mijn woord als ik zeg: Garbarek is het überelfje van het jaar 2005. De manier waarop ze flirt met pop, rock, triphop, avant-garde en jazz – inclusief het donkere baritonsaxofoon geluid van haar vader – is ongeëvenaard. Alle nummers staan bol van de verrassingen. En het fijne is: Of ze nu met donker dreinende bassen (“Dizzy With Wonder”) of vederlichte slaggitaartjes met fiedeltjes (“The Last Trick”) het duel aangaat, Garbarek blijft ongrijpbaar en onaantastbaar. Maar ook van loeiende koeien, meebeukende heipalen, jankende kinderen of zoemende bijtjes zou ze met groot gemak winnen. Ze geeft me het gevoel dat het eeuwig lente blijft. En dat is een fijn gevoel, kan ik je verzekeren, nu de dagen beginnen te korten.
mij=EMI Norge / Import