Matthew Bayot heeft klassieke Indiase muziek gestudeerd, met als direct gevolg dat de sitar en tabla (en wellicht nog een paar andere Oosterse instrumenten, waar ik de naam dan niet van weet of kan spellen) rijkelijk zijn vertegenwoordigd op zijn debuutalbum. Hij heeft daardoor iets unieks gaande, hier: Circling Buzzards is een soort akoestische popplaat en kathakali ineen. De liedjes drijven als lotusbloemen mee op de bedaarde stroming van de Brahmaputra, terwijl de bijna zalvende intensiteit van de moessonrege–oké, laat ik het niet mooier maken dan het is. Dit is best een stom album. Dat komt voornamelijk door het canto van Matthew zelf: het enthousiasme in zijn stem is te vergelijken met die van een platgemediceerde reumapatiënt die net voor de tiende achtereenvolgende keer tweede is geworden met Rummikub. Debbie Harry, Kelis en M.I.A. hebben dat ook, maar die komen ermee weg. Matthew niet, en dat is hier extra naar, want de muziek eronder is best leuk. Sitar spelen doet Matthew (en ik veins hier even er verstand van te hebben) heel erg goed en die tabla doet me vol toewijding achterwaartse koprollen maken. Maar Matthews stem werkt storend, en als ik bezig ben met achterwaartse koprollen dan doe ik dat het liefst onafgebroken.
mij=Fire Records / Sonic