Ik had een briljant idee. Een boek zou ik schrijven. Een titel had ik al. Ik wist al hoeveel bladzijden het boek zou tellen. Ik wist hoe het boek zou eindigen, ik wist hoe het boek zou beginnen. Alles was me duidelijk geworden na een nacht lang Chouffe’s drinken bij Café Stof met de Oude Fransch. Ook mijn marketingplan had ik klaar. Dat boek zou, als ik het het af had, een bladzijde of negenhonderd tellen. Dat is natuurlijk veel te veel maar daarom zou een redacteur er even naar moeten kijken. Als hij of zij er mee klaar zou zijn dan zou “De Liegende Eland“, want zo moest het boek gaan heten, geen negenhonderd maar driehonderd bladzijden tellen. Helemaal niet gek voor een debuut, zo vond ik zelf. De recensenten zouden het voor de verandering met elkaar eens zijn: dit boek was waar u allen op zat te wachten, dit boek was briljant! Ik zou een weblog bijhouden vol met politiek correcte stukjes zodat al die mensen straks ongezien mijn boek zouden kopen, ik zou bij Matthijs van Nieuwkerk in zijn programma mogen fulmineren op de wereld en in het jaar dat zou volgen was mijn boek als warme broodjes over de toonbank gegaan en zou de wereld smachten naar meer. Dus zou ik die zeshonderd pagina’s pure lyriek uitbrengen als “Ontbrekende Hoofdstukken“. Al mijn lieve lezers zouden blind deze afgekeurde hoofdstukken kopen, ik zou puissant rijk worden en ik verhuizen naar een plek waar niemand me zou kennen. Nederland zou nooit meer van me horen.
Zo moeten de jongens van Maxïmo Park er ook over gedacht hebben. Nadat ze het prachtige A Certain Trigger af hadden gingen ze op tournee, kwamen ze op televisie en werden ze beroemd. En ondertussen moet die plaat goed verkocht hebben, dat kan niet anders. Maar ja, Maxïmo Park is Franz Ferdinand niet dus duurt het even voordat die tweede plaat af is. Dus kom, moeten ze gedacht hebben: we brengen allemaal B-kantjes uit, we zoeken nog wat afgekeurde troep en zetten het op een cd. Hoesje er omheen, klaar. Nou, mannetjes van Maxïmo Park, zo werkt dat dus niet. Het was misschien een goed idee toen jullie een nacht doorhaalden in een of andere Biergarten, maar nu het weer licht is en de zon schijnt blijkt dat een heel erg slecht idee geweest te zijn. Voor straf de studio in. Voor een echte plaat.
mij=Warp / Rough Trade
Dat zal ze leren!
Zo schrijft Stephen King ook, heeft hem geen windeieren gelegd.
Het haalt het lang niet bij A Certain Trigger, maar ik vind het zo gek nog niet…
Waarom al die kritiek? Je kunt geen apels met peren vergelijken. Laat die jongens lekker plaatjes uitbrengen, dan maar voor de echte fans.