De grootste Hank Williams-fans van Zwitserland was ik eigenlijk een beetje uit het oog verloren. En eerlijk gezegd valt me nu pas op wat voor enorme fans Zeno Tornado & The Boney Google Brothers zijn, want Rambling Man (ja, de titel hielp ook mee) is hun eerste plaat die zo geproduceerd en gearrangeerd is dat het kwartje snel kon vallen. De dope infected dirty blue grass music and country for fucked up people klinkt een stuk minder smerig dan voorheen. De tweede track van Rambling Man geeft een mogelijke verklaring: ‘I am sober for four days / And I think I am doing o.k. / I am sober yodeleeyeah’. De afsluitende zin gaat te ver om direct een conclusie aan op te hangen, maar voor de volledigheid geef ik ‘m wel: ‘But fun was another day’. Niet dat deze plaat niet lollig is, verre van dat, maar ze is vooral anders. Rockabilly heeft zijn intrede gedaan (“She’s My Neighbour”), een enkele keer zelfs in de vorm van een soort polka-billy (“Horny”) en de cowpunk is de deur gewezen. De opgefokte bluegrass is gelukkig gebleven, net als de teksten over misbruik van medicinale middelen, gefnuikte liefdes en hoe lullig is het om voor een dichte hemelpoort te staan. Toch geldt voor deze plaat wat ook voor hun thuisland Zwitserland geldt: niet te lang blijven, want de keurige aangeharkte sfeer grijpt snel naar de keel. Ik wil ze niet op verkeerde gedachten brengen, maar stiekem zou ik het niet erg vinden als Zeno Tornado en zijn kornuiten weer naar de fles zouden grijpen.
Mij=Voodoo Rhythm / Clearspot