AC/DC – Black Ice

Wereld opgepast: er komt een nieuwe cd van AC/DC. En dat zullen we weten, want de laatste dagen word je doodgegooid met radiocommercials met de aankondiging van hun nieuwe album Black Ice. Alsof dat nodig is, het is het eerste album in acht jaar en het album is nu al 400.000 keer illegaal gedownload in een week tijd, nog voor de officiële release. Zet daar de 80.000 van Keane en 100.000 van Oasis tegenover en je begrijpt dat er dus veel vraag naar komt. Maar is dat gegrond? Ik kan heel eigenwijs zijn en klagen dat er niks aan vernieuwing te vinden is op dit album. Of dat ik graag wat meer afwisseling had gezien in het songmateriaal. Maar ja, dit is AC/DC en iedereen weet dat deze Australische rockers al dertig jaar hetzelfde kunstje flikken. Een kunstje wat ze overigens wel ontzettend goed beheersen omdat ze het zelf hebben uitgevonden. Dus ja, de vraag is gegrond, zolang er nog geen opvolgers klaarstaan (hoewel, Airbourne doet naar mijn mening een aardige poging tot opvolging). Brian Johnson klinkt nog steeds als een krolse kat die net een stok in zijn hol gepord krijgt. Angus soleert en rifft er heerlijk op los. De ritmesectie heeft nog niets van zijn kracht verloren. Zelfs de songtitels zoals “Rock ’n roll train”, “Decibel”, “Black ice” en “War machine” klinken als vertrouwd. Maar eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik vermoed dat deze cd alleen een excuus is voor de heren om weer om op toer te gaan om die oude klassiekers weer te gaan vertolken. Want klassiekers staan er zo op het eerste gehoor nog niet op deze cd. Geeft niks, tot maart 2009 (de heren staan dan Ahoy) kunnen we los op dit nieuwe materiaal. Misschien is het internet dan tegen die tijd ook hersteld van de waarschijnlijke crash die de voorverkoop van het Ahoy-concert(en?) gaat veroorzaken.

mij=Columbia / Sony