Het is soms grappig om je eigen stukjes terug te lezen als je research doet voor een stukje van een band waar je al eerder over mocht schrijven. Het nieuwe stukje gaat hier over Furr van het Amerikaanse (Portland, Oregan) Blitzen Trapper. In mijn gedachten was de voorganger Wild Mountain Nation geworden tot een album met sterke liedjes, maar compositorisch te afwisselend om uit de kast te blijven halen. In het stukje boog ik het laatste nadeel echter om in een voordeel en raaskalde ik over genot dat in de details zat. Bij het opnieuw draaien begreep ik mezelf. Uiteraard. Vreemd genoeg is het op hun nieuwe andere koek. Furr is een constanter album geworden, maar toch niet minder aantrekkelijk. Integendeel. Veel meer dan op de voorganger zit er een muzikale lijn in. Dit wel echter niet zeggen dat het een eenheidsworst is geworden. Daar is de zeskoppige band rond Eric Earley veel te goed voor. Prachtige americana, maar dan wel gericht op het betere (lo-fi) popliedje met oog voor (elektronische) details. Deze week moest ik in het westen van het land zijn en op de autoreis van twee keer twee uur is Furr niet uit de cd-speler geweest. Het album verveelt namelijk nergens en dat voor een album dat nog geen veertig minuten duurt. Laat je overigens niet afschrikken door de foeilelijke hoes.
mij=Sub Pop / Konkurrent