Ik was er deze zomer, in Nashville, TN. We hadden een festival in de buurt gedaan en dan kun je het als muziekliefhebber niet maken om dat stukje muziekgeschiedenis links te laten liggen. Ook Memphis, TN, New Orleans, LS en Athens, GA hebben we om die reden aangedaan. Maar Nashville was het meest indrukwekkend. Die stad ademt country en dat willen ze weten ook. In iedere kroeg staan betere muzikanten te spelen dan pak ‘m beet de gemiddelde bezetting van Kane of Borsato‘s band, de verwijzingen naar de Grand Ole Opry zijn talrijk en het stralend middelpunt is de Country Music Hall of Fame. Alwaar dan geen verwijzing te vinden is naar Nashville’s eigen countrybastaardzoon Kurt Wagner. Want geen genre zo conservatief als de country en zelfs de toch al niet zo vooruitstrevende muziek van Lambchop is al een stap teveel. Dus doen ze alsof het niet bestaat en zal Lambchop’s nieuwste werkje OH (Ohio) er ook weer onopgemerkt blijven. Maar hier gelukkig niet. Veel nieuws hoeft u niet te verwachten. De muziek is gedragen als altijd, Wagner mompelt weer dat het een aard heeft alsof het een aard is, maar ik mis eigenlijk een tranentrekker zoals “Paperback Bible” of “The Gettysburg Address” die de plaat van goed naar superbe tilt. Maar dat is dan weer geen enkele reden om OH (Ohio) niet in mijn voorlopige jaarlijst op te nemen…
mij=Merge / City Slang / V2