Frost – Experiments in Mass Appeal

Natuurlijk. Ik kan alweer beginnen over de merites van Jem Godfrey, maar dat deden we al eens. Namelijk bij de debuutplaat. En daar concludeerden we ook al dat Jem niet de eerste hitproducer is die de symfo induikt, want Godfrey noemde Yes‘ 90125 als staalkaart en knipoogt daarmee nadrukkelijk naar Trevor Horn. Het bracht hem niet het succes dat Horn wel had met Yes. En dat terwijl Frost* Milliontown toch een van de beste platen was in het genre die in 2006 uitkwam. Dat was vervolgens geen reden was om bij de pakken neer te gaan zitten. Godfrey schreef rustig door, zo’n 25 nummers, waarvan er 9 op Experiments in Mass Appeal terecht zijn gekomen. En wederom bewijst hij dat hij, naast kneiters van hits ook oerdegelijke prognummers kan schrijven. Experiments is iets meer songgeoriënteerd dan Milliontown en kent dus minder heen en weer vliegende solo’s en minder epossen, wat ik persoonlijk een pré vind. Het deed hem wel beseffen dat hij dan een betere zanger nodig had, dan hemzelf en die vond hij in de persoon van Declan Burke (van wie hoegenaamd niets is te vinden op internet). Voor de rest sloten de usual suspects (Mitchell, Jowit en Edwards) weer aan. Experiments in Mass Appeal is hiermee een indrukwekkende stap voorwaarts in de progcarriere van Godfrey en weer een stapje dichterbij Horn…

mij=Inside Out / CNR