Een van de platen in m’n jaarlijstje van vorig jaar was TNT‘s Atlantis. Bloedcommercieel, poppy, maar tegelijkertijd onweerstaanbaar lekker gitaarwerk en dito zang. De zanger op dat album was Tony Mills, die ook bij het project China Blue de zang voor zijn rekening neemt. Het is niet zijn eigen project, maar dat van Eric Ragno, toetsenist in allerlei AOR-bands. Naast Mills zijn ook bekende Frontiersnamen als die van gitarist Josh Ramos en de onvermijdelijke Fabrizio Grossi te vinden. Met voorgaande namen zal het niet verbazen dat China Blue pure AOR ten gehore brengt en dat heel aardig doet. Dat neemt niet weg dat het wel heel erg binnen de lijnen kleuren is wat hier gebeurt. Mills klinkt meestal als een halve Steve Perry, de productie is degelijk en niet te ouderwets maar wel o zo standaard en vooral het songmateriaal hangt aan elkaar van de voorspelbaarheid. Hoezeer dat de prestaties beinvloedt is vooral aan Mills te horen. Waar hij bij TNT regelmatig uit het rockstramien mocht stappen en daarmee een fraaie staalkaart van zijn kunnen toonde, is hij hier alleen maar aan het galmen. Jammer genoeg hoor je daardoor vooral een verdienstelijke Steve Perry-imitatie, terwijl de man blijkens Atlantis toch zoveel meer kan. Frontiersbaas Serafino Perugino is dol op projecten als deze, maar het resulteert in toenemende mate in uitwisselbare confectie-AOR als op dit album. En dan is dit nog een van de betere…
mij=Frontiers / Rough Trade