Swelter – Songs of Distance

Ruim drie jaar geleden hopte André het Zwolse Swelter op het stapeltje veelbelovend. Daar lag de band voor mijn gevoel sindsdien een beetje te verstoffen. Natuurlijk trad de band nog wel op in de tussentijd, maar ik had het idee dat ze een beetje tegen de release van een full length aan zaten te hikken. Misschien twijfelde frontman Bart Drost zelfs wel of hij het wel voor elkaar zou krijgen om in een keer met een verse lading nieuwe liedjes op de proppen te kunnen komen die goed genoeg zou zijn om veertig minuten te vullen. Songs of Distance, het bewijs dat hij dit wel degelijk in zich had en hier helemaal niet over hoefde te twijfelen, is vanaf deze week verkrijgbaar. Het verschil ten opzichte van de Swelter EP uit 2005 is niet groot. Het zit ’em ook vooral in de finetuning van de songschrijven van Drost en het verder uitwerken van het bandgeluid. Dat geluid sluit nu niet alleen meer aan bij de door André aangehaalde acts Johan en A Balladeer, ik hoor er nu ook duidelijke Travis-referenties in. En als Droste zijn meest melancholische kant laat zien zit er zelfs wat Saybia-achtigs in. In een liedje als “The Strain We’re Under” hoor ik dat tamelijk sterk. Dat is gelijk een van de prijsnummers van de plaat. Het verhaalt over ene man die de sleur en de druk van alledag zat is en mensen op wil roepen dit te verwerpen. Ik hoop voor de frontman van Swelter dat het schrijven van liedjes nooit een sleur zal worden. Want van kwaliteit zoals hij geleverd heeft voor Songs of Distance, daar is altijd een publiek voor. En dat is niet ongeduldig en zal hem nooit pushen om te snel met méér te komen om hun honger te stillen of dorst te lessen.

mij=Corazong