Bij het beluisteren van hun debuut uit 2007, Hard Luck, vroeg ik me al af wat er nou zo hi speed is aan de rockabilly van Astrolites. Het antwoord wordt ook op deze opvolger Play For Keeps niet gegeven. Want rockabilly is van zichzelf niet de langzaamste vorm van rock ‘n’ roll, maar er is geen flitspaal die op hol zal slaan van de variant die het Zweedse Astrolites maakt. Niet dat er veel mis is met de dertien tracks die ze hier afleveren, laat dat duidelijk zijn. Wat voor Hard Luck gold, geldt evenzeer voor Play For Keeps: degelijke rockabilly die extra lekker smaakt doordat het trio niet al te stijlvast blijft. De ene keer bluesy, dan weer wat ruigere bluesrock toegevoegd, een snufje surf hier en een country-lick of zelfs een psychobilly-kreet daar. Met de teksten winnen ze geen Bob Dylan-award (“Come on, I’m ready to rock. Come on, I’m on my way to the top” in ‘Rock N Roll Star’), maar scoren ze wel extra punten in het wereldje van jaren vijftig-adepten: “If you don’t drive a hotrod-car, if you don’t play a Gretsch-guitar, you won’t be rock ‘n’ roll star” (uit datzelfde ‘Rock N Roll Star’). Een streepje eraf voor de overbodige cover van ‘Ring of Fire’, een streepje er bij voor het instrumentale ‘Astrolito’.

mij=Heptown / Sonic

Bij het beluisteren van hun debuut uit 2007, Hard Luck, vroeg ik me al af wat er nou zo hi speed is aan de rockabilly van Astrolites. Het antwoord wordt ook op deze opvolger Play For Keeps niet gegeven. Want rockabilly is van zichzelf niet de langzaamste vorm van rock ‘n’ roll, maar er is geen flitspaal die op hol zal slaan van de variant die het Zweedse Astrolites maakt. Niet dat er veel mis is met de dertien tracks die ze hier afleveren, laat dat duidelijk zijn. Wat voor Hard Luck gold, geldt evenzeer voor Play For Keeps: degelijke rockabilly die extra lekker smaakt doordat het trio niet al te stijlvast blijft. De ene keer bluesy, dan weer wat ruigere bluesrock toegevoegd, een snufje surf hier en een country-lick of zelfs een psychobilly-kreet daar. Met de teksten winnen ze geen Bob Dylan-award (“Come on, I’m ready to rock. Come on, I’m on my way to the top” in ‘Rock N Roll Star’), maar scoren ze wel extra punten in het wereldje van jaren vijftig-adepten: “If you don’t drive a hotrod-car, if you don’t play a Gretsch-guitar, you won’t be rock ‘n’ roll star” (uit datzelfde ‘Rock N Roll Star’). Een streepje eraf voor de overbodige cover van ‘Ring of Fire’, een streepje er bij voor het instrumentale ‘Astrolito’.

Continue reading“Astrolites – Play For Keeps”