Op de koude zaterdagmiddag van 8 december baande ik mij in Hilversum een weg door de sneeuw naar poppodium De Vorstin om een opname van het radioprogramma Tros Muziekcafé bij te wonen. Normaal gesproken zou ik daar niet over peinzen, maar toen ik hoorde dat Phantom Limb, mijn favoriete band van dit moment, er zou spelen was ik snel om. Het blijft echter wel de Tros en dus moest ik me ook door drie nummers van volkszanger René Schuurmans heen worstelen. Ook de uit Curacao afkomstige maar al jaren in Groningen wonende Izaline Calister trad op. Dat kwam goed uit, haar nieuwste cd Kandela lag op mijn stapeltje nog te recenseren cd's. Kandela blijkt al de zesde cd van deze zangeres te zijn, voor haar vorige album Speransa ontving ze zelfs een Edison in de categorie wereldmuziek. Toch had ik nog nooit van Izaline Calister gehoord. Als haar optreden in het muziekcafé begint, begrijp ik waarom. Calister zingt zonnige mix van latin, jazzy en Caraïbische liedjes, gezongen in het Papiamento en Spaans. Heel gezellig en smaakvol voor op de achtergrond wanneer je op een warm strand ligt en best om aan te horen tijdens zo'n radio-opname. Maar verder niet echt wereldschokkend en vooral niet mijn smaak. Dat wordt ook niet beter als ik thuis de cd beluister. De plaat kabbelt als een tropische zomerbries aan me voorbij maar verwarmt me maar matig. Leuk is het gastoptreden van rapper Fresku in “Sírkulo” waarin hij in het Papiamento rapt. Maar verder doet dit album mij eigenlijk niets. Dat zal een kwestie van smaak zijn, want Calister zingt goed, en er zullen dus vast genoeg liefhebbers voor deze warme klanken zijn. Zoals bijvoorbeeld mijn moeder, zij had geluisterd naar de uitzending en vond Izaline Calister heel mooi zingen. Kan ik tenminste nog iemand blij maken met deze cd.
mij=EZC
4 reacties