Gitarist Chris van Niekerk en Beukes Willemse zijn Zuid-Afrikanen die naar Londen verhuisden, daar Livingston oprichtten en gelijk verkasten naar Berlijn. Livingston is een stevige rockband met Tool, Placebo en Muse als invloeden. Zeker Placebo minus het karakteristieke stemgeluid van Brian Molko. Maar Livingston heeft genoeg klasse, melodie en structuur in huis om het heel ver te schoppen. Alleen wilde de band met het debuut Sign Language en opvolger Fire To Fire waarschijnlijk veel te snel en te graag. Het grote succes bleef uit en de band bleef met de gebakken peren zitten. Dat kan zomaar gaan knagen aan iets te ambitieuze popartiesten. Het lijkt mij dan ook geen goede zet als je met een cruciale derde plaat jezelf dan profileert als een mix van rock, indie, U2, Coldplay en Mando Diao. Ik denk dat Livingston zichzelf minder serieus moet nemen, iets minder ambitieus moet zijn en eens heel goed moet luisteren naar de spanningsbogen, het gitaarwerk en de pompende drums van bijvoorbeeld Placebo die enorm goed geproduceerd zijn, dan eens gaat nadenken over de dynamiek van de eigen vocalen en vervolgens meer vuur, meer gevaar en meer woede in zijn spel legt. Livingston kan zomaar uitgroeien tot een heel grote act, maar dan moet het veel meer een eigen sound maken dan nu het geval is. “Time Bomb” kan zomaar opgepikt worden als een identiteitssong voor de heren. Het heeft een Afrikaanse feel die de band veel te lang op de planken heeft laten liggen. Livingston kan veel meer dan de band zelf beseft. Het staren naar het succes van andere bands heeft nu wel lang genoeg geduurd.
mij=Long Branch/SPV